معاونت بهداشت

به گزارش روابط عمومی معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز، سارا عسکری هزاروند کارشناس ارشد گروه سلامت میانسالان و سالمندان مرکز بهداشت استان خوزستان با تأکید بر اهمیت سلامت روان در شرایط بحرانی گفت: بحران زمانی رخ می‌دهد که فشارهای روانی یا اجتماعی از توان معمول فرد یا خانواده فراتر رود و عملکرد طبیعی هیجانی، شناختی و رفتاری مختل شود. با این حال، بحران می‌تواند فرصتی برای رشد یا سقوط باشد.

 

 

 

 

 وی افزود: زنان؛ قلب تپنده تاب‌آوری در بحران‌ها زنان به‌دلیل نقش‌های چندگانه و موقعیت‌های اجتماعی خاص، نه‌تنها نیازمند مراقبت روانی‌اند بلکه خود منبعی قدرتمند از تاب‌آوری هستند. تاب‌آوری یعنی عبور از سختی‌ها، رشد در دل آشوب و حفظ سلامت روانی با وجود استرس‌های شدید. زنان این توانایی را از طریق: - امیدآفرینی و معناسازی در خانواده، - تکیه بر شبکه‌های اجتماعی برای حمایت عاطفی، - غریزه مراقبت و بقا برای حفظ امنیت عزیزان، - و یادگیری از بحران‌های گذشته تقویت می‌کنند. 

 

 

 

چالش‌های روانی زنان در بحران در شرایط بحرانی، زنان با مشکلاتی چون:

 - اضطراب و افسردگی ناشی از ترس و بی‌ثباتی

- اختلال استرس پس از سانحه در قربانیان خشونت یا فجایع

- فشار نقش‌های چندگانه خانوادگی و شغلی

- و خشونت خانگی و جنسی مواجه‌اند که دسترسی محدود به منابع حمایتی، این آسیب‌ها را تشدید می‌کند.

 

 

 

 

  راهکارهای ارتقاء سلامت روان زنان

 

وی اظهار داشت:  در بحران در چهار سطح فردی، خانوادگی، اجتماعی و سازمانی می‌توان از زنان حمایت کرد:

سطح فردی - نوشتن احساسات، مدیتیشن، ورزش سبک - پذیرش احساسات طبیعی مانند ترس و غم - محدود کردن اخبار منفی و شایعات

سطح خانوادگی - تقسیم مسئولیت‌ها برای کاهش بار روانی - ایجاد فضای امن برای گفت‌وگو بدون قضاوت

سطح اجتماعی - تقویت گروه‌های هم‌یار و مشاوره تلفنی - آموزش مهارت‌های مقابله با بحران و مدیریت استرس

سطح سازمانی و دولتی - ارائه خدمات حمایت روانی-اجتماعی (MHPSS) - آموزش کارکنان سلامت برای تشخیص و ارجاع - سیاست‌گذاری برای کاهش خشونت جنسیتی در بحران‌ها

 

 

 

 

بایدها و نبایدهای رفتار با افراد آسیب‌دیده

 

 

بایدها: 

 

- کمک به تأمین نیازهای اولیه مانند غذا و سرپناه

 - گوش دادن بدون اجبار به صحبت‌های افراد

- رفتار مهربانانه حتی در صورت عدم پذیرش

- ارائه اطلاعات دقیق درباره حادثه و اقدامات - کمک به ارتباط افراد با دوستان و آشنایان

 

 

 

 نبایدها:

- اجبار به بازگویی جزئیات حادثه

- دادن اطمینان‌های غیرواقعی مانند "همه‌چیز خوب می‌شود"

- تحمیل احساسات یا دستورالعمل‌های رفتاری

- وعده‌هایی که قابل اجرا نیستند